Seanad nó neamhsheanad?

Mary Pickford

Rinne Cathal Mac Coille tuít cúpla lá ó shin gur neamhrialtas seachas mionrialtas a bheadh againn, seans. Muna mbíonn toghchán eile ann.

Bhó toghchán eile ann ar na mallaibh - don Seanad. Bhí An Polaiteoir sa teach ag síorchaint ar an ghuthán agus ag lón le hiarrthóirí. Ní nach ionadh. Tá cúig vóta aige - ceann amháin ó bheith ina chéimí ó ollscoil a bhfuil vóta dlite dá céimithe, agus ceithre cheann eile ón pholaitíocht.

An triúr eile againn, daoine fásta sa teaghlach céanna, an dúshlán céanna romhainn sa saol, na buairimh chéanna faoi easpa seirbhísí sa tír seo, an t-aer céanna á análú againn? Níl oiread is vóta amháin idir an triúr againn.

Is maith liom an cur is an cúiteamh sa pholaitíocht, ach ar a laghad bíonn seans againn vóta a chaitheamh don Dáil agus bheith páirteach sa chinneadh deireanach. Gan vóta, gan suim.

Ach an Seanad? Chomh maith agam bheith i mo bhean i 1916. Gan vóta, gan guth.

Vótáil mé lena aisghairm nuair  bhí an reifreann ann chuige sin, mar gheall ar an easpa guthaíochta seo, mar gheall ar an easpa cumhachta nó feidhme a bhí aige mar Sheanad, agus mar gheall ar an chur amú airgid dá dheasca sin ar dhaoine nach raibh d'fheidhm acu ach giobgheab a dhéanamh. Níor athraigh mé m'intinn ó shin. Ní fheicim feidhm leis an Seanad go fóill. Neamhsheanad ata againn. Neamhsheanad gan neamhrialtas go fóill, muna raibh athrú tagtha ar chúrsaí ó chuaigh mé a luí aréir...