Níl a fhios agam cad a ba cheart a rá in amanna.
Sampla: bhí triúr againn sa seomra inné, aithne againn ar a chéile ach gan an oiread sin aithne, i ndeireadh na dála.
Chuir duine amháin ceist orm (ní fhaca sé mé leis na blianta), 'Caidé a tharla do do láimh?' 'Ailse', a dúirt mé, mar gur mheas mé go mbeadh sé dímhúinte leithscéal nó finnscéal a chur roimhe. Níor fágadh ina staic é, áfach, mar go raibh a mháthair cleamhnais i ndiaidh bás a fháil ón ailse tamall gairid roimhe sin. Ba léir go raibh sé corraithe fós fúithi.
Smaoinigh mé ar feadh cúpla soicind ar na daoine a fuair bás ón ailse agam féin - uncail, aintín, uncail eile - iad ar fad sna hochtóidí. Comharsan - 42. Triúr comhghleacaí ó scoil amháin - 54, 53 agus 58. Comhghleacaí ón ollscoil .- 55. Go leor cairde eile. Agus ar na daoine a bhí i gcoimhlint leis an ailse i láthair na huaire, máthair le cara, beirt chara liom féin.
Bhí an tríú duine ag dul chuig tórramh bhuachaill óig sé bliana déag an lá dár gcionn. Ailse a ba chúis lena bhás. Bhí sí i ndiaidh fáil amach fosta nach raibh ach roinnt míonna fágtha ag cara léi mar gheall ar an ailse, cara a bhí seasca. Óg go leor le bheith saintiúil faoin bheatha nach mairfí.
Bhí triúr againn ann ach bhí scata taibhsí cruinn thart orainn . Daoine a fuair bás, a raibh coimhlint in éagmais acu leis an ailse. Daoine eile a bhí beo, i ngreim an dóchais go fóill. Tháinig an leabhar le García Márquez isteach i m'intinn, 'Céad blian uaignis'. Bhí muid ann.
Ach ansin scar an cruinniú agus scar muid féin, ar ais chuig an saol taobh amuigh, chuig solas an lae ghil agus an dóchas.
Mientras hay vida hay esperanza.
ReplyDeleteSin é. (Agus ina dhiaidh freisin, do chuid againn)
ReplyDelete@ chuig solas an lae ghil agus an dóchas.
ReplyDelete..:-)