Is fuath liom an dorchadas an t-am seo bliana. Tuigim go rí-mhaith cad chuige an raibh oíche mhór siamsaíochta ag ár sinsir, gur las siad tinte leis na scáthanna a choinneáil amach uainn. Mothaím na vitimíní ag sileadh amach asam de réir mar a éagann an solas lae, beagán ar bheagán.
Ach is breá liom Oíche Shamhna in eastát cathrach - tagann na céadta páistí óga thart ar na doirse, gléasta chun iad féin a choinneáil sábháilte ina mbréagriocht ó na neacha osnádúrtha a thaithíonn an domhan an t-am seo bliana. An domhan s'againne insroichte, so-ionsaithe.
Cuirim coinnle amach chun fáilte a chur roimh na páistí seo, sula mbuaileann siad cnag ar mo dhoras, comhartha siombólach ar an bhearna idir an domhan nádúrtha agus an domhan osnádúrtha. Bíonn an bhearna seo tanaí, cúng agus caol an oíche seo. Tagann na páistí thart ag iarraidh féiríní milise, iad go gleoite is tógtha, gach gáir astu.
Ní hionann an chathair agus an tuath, ar ndóigh. Ní fheadar an bhfuil éinne thart fá Bhun Cranncha i nDún na nGall? Bhí mé ar cuairt ansin i rith an tsamhraidh agus bhí mé an-tógtha le Swan Park.
Tá doirse beaga curtha ar roinnt de na crainn chun 'bealach na síógaí' a chruthú.
Beagán costais, mórán éifeachta.
Páistí ar cipíní le geidín is giodal. Maith iad. Beidh an siúcra ag fanacht libh ag mo theachsa.
 |
| Lá na Samhna, Guatemala |
Agus ní hionann an fhéile i dtír amháin agus i dtír eile, ar ndóigh. Tá bealach ar leith ag gach cultúr dul i dteagmháil leis na mairbh. Thuas thuas thuas in airde sa spéir in Guatemala, nó istigh go domhain sa tsiúcra agus sa bhia i Méjico.
 |
| An tSamhain, Méjico |
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.