Siúil, siúil, a rún

Satharn, 24ú Meán Fómhair 2016. Bliain eile, siúlóid eile, scaifte níos mó ná riamh.

Thosaigh an lá go luath, ag cleachtadh amhráin (thíos) don tsiúlóid. Agus ag pleidhcíocht...

Nuair atá tú beag bídeach bíonn sé deacair mórán a fheiceáil....

Go leor fear ann, ag tacú lena máithreacha, a ndeirfiúracha, a n-inínocha, a n-aintíní, a neachtanna, a bpairtnéirí.

Go leor madadh-ar-son-rogha ann fosta. An boc seo breá tirim ina mhála droma. Chan ionann agus an chuid eile againn, báite ach diongbhálta, deimhin nach gcoinneodh báisteach ná bus-stailc ón siúlóid muid.

Chaill mé lucht an cheoil le linn na siúlóide, idir na scaiftí agus an craic. Ach tháinig mé ar chara a thóg mo shuaitheantas deireanach. 'Cuirigí cuma chantalach oraibh féin,', arsa a hiníon, ag glacadh grianghraf den bheirt againn. Ach i ndáiríre, ní lá cantalach a bhí ann ach lá glórmhar, lán dea-ghiúmair. Bíonn cailleacha callánach ach bíonn siad croíúil, leis.

A bhuíochas le Caoimhín Mac Giolla Léith.